درباره ی بتن پلاستیک چه می دانید؟
به منظور کنترل تراوش آب از پی سد باید به جنس لایههای زمین در محل پی سد و میزان اهمیت سد و تکنولوژی اجرایی قابلدسترسی توجه کرد. به همین جهت اجرای پرده تزریق ـ پوشش بالادست و دیوار آب بند از اقداماتی می باشد که می توان یرای کنترل تراوش از پی سد به کار برد. باید به این امر توجه کرد که بتن معمولی با مدول الاستیسیته بالا مشکلاتی مانند شکننده بودن دیوار آب بند تحت تأثیر تنشهای دینامیکی نسبت به مصالح محیط اطراف دارد؛ درنتیجه برای حل این مشکل می باشد که از بتن پلاستیک بهره گرفته است؛ زیرا با اضافه کردن درصد معینی از خاک رس (بنتونیت) به مصالح بتن پلاستیک منجر به کم شدن سختی بتن و نیز کم شدن ضریب ارتجاعی بتن و بالا رفتن شکل پذیری بتن می شود.
طرح اختلاط بتن پلاستیک چیست؟
در این طرح یعنی اختلاط بتن پلاستیک به علت وجود بنتونیت هر مدل تغییر در اندازه به کارگیری آن منجر به تحت تأثیر قرار دادن مقاومت فشاری شکلپذیری و نفوذپذیری بتن پلاستیک می شود. به همین جهت در طرح اختلاط بتن پلاستیک باید دقت زیادی نسبت به بتن سازهای کرد. باید به این مسئله نیز توجه نمود که انتخاب مصالح لازم به منظور بتن پلاستیک به عوامل دیگری مانند میزان نفوذپذیری، در دسترس بودن مصالح در محل، شرایط ساخت گاه و همچنین جنبههای اقتصادی طرح وابسته است که همواره در به دست آوردن یک طرح اختلاط مناسب باید در نظر گرفته شده و موردتوجه قرار گیرد.
اول، بنتونیت:
به کمک بنتونیت مناسب دوغاب بنتونیت تهیه می شود. در حقیقت نقش این ماده در بتن پلاستیک، معلق نگه داشتن ذرات سیمان، شن و ماسه در زمان اجرای عملیات و همچنین بالا بردن شکل پذیری و کاهش نگه داشتن میزان نفوذپذیری است. به منظور تأمین قابلیت انعطاف پذیری بالا در بتن پلاستیک از آب بیشتری در طرح اختلاط بهره می گیرند. این امر منجر به غیر پایداری بتن تازه یا جداشدگی سنگدانه ها از سیمان خواهد شد. بنتونیت که عاملی پایدارسازاست، افزوده میشود تا ضمن یکنواخت نمودن بتن تازه شکلپذیری نهایی آنرا بالا برده و نفوذپذیری بتن را در اندازه ی مطلوبی نگهداری نماید تا بتوان از آن در دیوارهای آببند استفاده کرد. بنتونیت منجر به جدا شدن اجزاء تشکیل دهنده ی بتن پلاستیک گشته و در نتیجه دانههای ذرات بعد از جدا شدن از هم بهتر آب جذب می شود. علاوه بر آن ترکیب یک دست تر و عملآوری آن مناسبتر خواهد شد. لازم به توجه است که در صورت بهره گیری از بنتونیت باکیفیت بالا، از دوغاب ۲ تا ۱۲ درصد استفاده کرده و در صورت به کارگیری بنتونیت باکیفیت پایین باید از دوغابهای ۱۲ تا ۲۵ درصد کمک بگیرید.
دوم، سیمان:
در حقیقت عامل پیونددهنده اجزاء بتن پلاستیکی، سیمان است. اگر که بنتونیت به کار رفته در طرح اختلاط کم باشد، مقداری از سیمان ته نشین شده و اگر سیمان مصرفی زیاد باشد، طرح اختلاط غیراقتصادی است؛ در ضمن کار نمودن با بتن پلاستیک را نیز مشکل خواهد کرد. بنابراین در طرح اختلاط مناسب سیمان به شیوهای در نظر گرفته میشود تا تهنشینی رخ ندهد که این مقدار با آزمایش به دست خواهد آمد.
در نسبتهای کم سیمان، به آب با توجه به مدل سیمان مقاومت مکانیکی بتن بهتر خواهد شد. باید توجه نمود که اضافه کردن مقداری سیمان منجر به بالا رفتن مقاومت فشاری – گرادیان هیدرولیکی بحرانی و کم شدن نفوذپذیری بتن پلاستیک خواهد شد. به همین جهت باید مقدار سیمان را نیز طی آزمایشات زیادی به دست آورد.
سوم، سنگدانه ها:
تقریباً ۵۰ درصد از حجم بتن دربتن پلاستیک را سنگدانه ها تشکیل داده اند. این میزان حجم شن و ماسه از به هم چسبیدن پیوسته ذرات جلوگیری کرده و در نتیجه باعث کاهش تغییر شکلپذیری آن خواهد شد. هرچه سنگدانه ها درشت و سختی آن ها بیشتر باشد، مقاومت بتن پلاستیک افزایش می یابد. به طور معمول حداکثر اندازه ی درشت دانهها تا ۲۰ میلیمتر است. منحنی دانه بندی باید پیوسته باشد و درصد مواد ریزدانه زیاد نباشد.
چهارم، مواد افزودنی:
مواد افزودنی عامل کارایی و عملآوری بهتر زمان ساخت و اجرا می باشند. مواد افزودنی به منظور کم شدن زمان گیرش ـ تأخیر در زمان گیرش و همچنین در مواردی برای کم شدن ترک خوردگی مورد استفاده خواهد بود. به کار گیری این مواد باید بر اساس مشخصات سازنده مواد و انجام آزمایشات لازم در کارگاه ازنظر درصد استفاده در بتن پلاستیک باشد.
It’s beautiful ????